Malowanie proszkowe to technologia nakładania powłok ochronnych i dekoracyjnych, która różni się fundamentalnie od tradycyjnych metod malowania. Zamiast płynnej farby używa się specjalnego proszku ? mieszaniny żywic syntetycznych, pigmentów i dodatków chemicznych ? który aplikowany jest elektrostatycznie na naładowaną powierzchnię. Po pokryciu elementu proszkiem, całość trafia do pieca, gdzie w temperaturze około 160?200°C zachodzi proces polimeryzacji. Proszek topi się, rozlewa i twardnieje, tworząc jednolitą, trwałą i odporną na czynniki zewnętrzne powłokę.
Technologia ta jest obecna na rynku od lat 60. XX wieku, jednak dopiero w ostatnich dwóch dekadach zyskała masową popularność. Wpływ na to miała nie tylko ewolucja sprzętu i farb proszkowych, ale też rosnąca presja ekologiczna i potrzeba tworzenia trwalszych powłok malarskich.
Proces malowania proszkowego można podzielić na kilka etapów. Każdy z nich jest niezwykle istotny dla końcowego efektu i trwałości powłoki.
1. Przygotowanie powierzchni. Kluczowy etap, który często przesądza o jakości całego procesu. Powierzchnia elementu musi być dokładnie oczyszczona ? usunięcie rdzy, tłuszczu, oleju i pyłu jest absolutnie konieczne. W tym celu stosuje się metody mechaniczne (np. piaskowanie) lub chemiczne (fosforanowanie, odtłuszczanie).
2. Aplikacja proszku. Proszek nanoszony jest za pomocą specjalnych pistoletów elektrostatycznych. Dzięki różnicy ładunków cząsteczki farby przylegają do powierzchni detalu równomiernie, nawet w trudno dostępnych miejscach.
3. Polimeryzacja. Po nałożeniu farby element trafia do pieca, gdzie dochodzi do topnienia i reakcji chemicznych. W efekcie powstaje powłoka o dużej odporności na czynniki zewnętrzne ? chemiczne, mechaniczne, UV i korozję.
4. Chłodzenie i kontrola jakości. Po wyjęciu z pieca element schładza się do temperatury otoczenia. Ostatnim krokiem jest inspekcja wizualna, a w przypadku produkcji seryjnej ? testy twardości, przyczepności i grubości powłoki.
